15 Ocak 2010 Cuma

18 aylık Manyak


Ela daha çok küçükken Ela'dan daha büyük çocuğu olan bir arkadaşıma "bebeğin en zor zamanının ne olduğun düşünüyorsun" diye sorduğumda "oo şüphesiz 18 aylıkken" demişti. O zaman şaka yapıyor sanmıştım çünkü yenidoğan kızımla o kadar uykusuz ve yorgundum ki, 1 dakika bile bir yenidoğanla uğraşmanın 18 aylıklarla uğraşmaktan daha kolay olduğuna inanmamıştım.

Sonra Ela 18 aylık oldu ve 1 gecede küçük bir şeytana dönüştü. Konuştuğunu konuşuyor her şekilde manipüle ediyor ve geri kalanında da çığlık atıyor. Kavga etmeye başladı, kendini yere atıyor, omuzlarını silkip dudaklarını büzüyor. Yapmasını istemediğim ne varsa yapmaya başladı, masalara tırmanıyor, yataklara zıplıyor, evde çıplak koşuyor (ve çiş kazaları ile sonuçlanabiliyor), prizlerle oynuyor, yememesi gerekenleri yiyor, yemesi gerekenleri yemiyor ve ısırıyor ve tırmanıyor ve tırmanıyor.

Hamilelik insana nanik yapıyor yaw resmen.. ne zaman unuttum hamileyken çektiğim endişeleri, gece pozisyon değiştirmek için tamamen ayağa kalktığım günleri, ne zaman unuttum popomun üstüne oturamadığım, nefesimin kesildiği oksijenin yetmediği zamanları... algılayamıyorum. İnsan beyni ne kadar hızlı unutuyor. Yakın çevrende bir bebek görür görmez sanki süt sağma makinası gibi yatmanla kalkmanın bir olduğu o ilk günleri unutup hemen yeni bir bebeği istemeye başlıyor kadın vücudu. Aklında istemeyenlerin bile canı çekiyor. Kadın doğurmak için yaratılmış kardeşim. Sonra bebek ateşi yeniden yanmaya başlıyor, kendini rüzgara bırakıyorsun ve en iyisini umuyorsun. Sonra yeniden hamile kaldığında, hatıralarını hatırlıyorsun ve o zaman "Ne manyak insanım ki bunu yapdım şimdi ben?" diyorsun. "Hangi akla hizmetle?" Oysa daha önce doğurduğunda da "Allahım ne yaptım ben?" demiştin. Bunların suçlusunun adını açıklıyorum: PROGESTERON.
Arkadaşının hesabına elektrik faturası yattıtıran da o.
Kameralı olduğuna emin olarak kamerasız telsiz aldıran da o.
Eczaneye girip en yakın eczane nerde diye sorduran da o..
Başka bilmediğin yaptığın salaklıkların nedeni de o..

Annelere tüm hamilelik ve doğum işkencesini unutturan morfin hormonumuz Progesteron.
Ne kadar saçma bir yazı oldu değil mi.. Yazının başında ne anlatıyordum sonunda neyi anlatarak bitirdim.. Progesteron bitti ama beyin hücreleri tam yerine dönememiş sanırım.
Özetle Ela nasıl 18 aylık bir manyak olduysa ben de 18 aylık bir manyak anne oldum..İkimizin yolculuğu beraber.. EE ne de olsa onun göbeği bir ara benimkiyle bağlıydı gerçekten.

8 yorum:

meldi dedi ki...

yazı karışıkta olsa seni anlıyabliliyorum :)

Hülya dedi ki...

beynimiz unutkan olmasa zor yaşardık belki...iyi ki unuttuğumuz şeyler var...güzel şeyleri hep taze tutabilmek dileğiyle...
not: her anne bir manyak oluyor sonunda...ama tatlı bir şey bu değilmi..

yeşim dedi ki...

yav bu Ela gayet sakin bir tipti, yani en azından küçük bi şeytan olmaktan uzaktı, amanın 18. ayda böyle mi oluyor bu küçük çakallar?

Güneş Akay dedi ki...

Oysa ne kadar da masum görünüyor Annesi :=))

Evin dedi ki...

:))) olsun yaa, biliyorum ki sen de "herrşeye değer" diyorsun tatlım. o yüzden bu değme avuntusuyla yaşayarak kendimizi telkin edip, acilen 2.yi yapmak gerek; isteyenler tabii..
yoksa gerçekler ve mantık, anında vazgeçirecek o düşünceden, orası kesin...

ama ben o minik bıdığımı bir yerimm. Efe de kendini yere atıp tepinmeye başladı. Efe gibi ağır abi nasıl yapar bu hareketi diye kalakalmıştım ilk yaptığında ama hepppsi aynı işte. yerim ben onların cenin hallerini de, yenidoğan hallerini de, büyümüş gibi olan bebişliklerini de.
maşallah size. hemen iyileşsin hem kuzumuz, daha ne acaiplikler keşfedecek bakalım, merakla ve heyecanla bekliyorum:)
öperiz hepinizi
E&E

Evin dedi ki...

bak bugün aramadım henüz; yazıyı uzun tuttum ;)))

a.y. dedi ki...

Yani şimdi ikinciye hamile misiniz değil misiniz? :)))))

Eko Anne dedi ki...

Hayır ;
Hamile değilim.. Karışık gibi gorunmus duzeltmek isterim..

Evincim;
Ben de Efe'nin yere yatmalarını yerim..