21 Eylül 2010 Salı

Peki Ela?






Peki bütün bunlar olurken Ela ne yapıyor? Beni arayanların çoğunun sorduğu da Ela. Nasıl davranıyor? Neler yapıyor? Psikolojisi nasıl? Tabiiki bunları biz de çok düşünüyoruz. Hatta benim şu an kafamı en çok kurcalayan, bir an önce iyileşmek istememi sağlayan da bu konu. Çünkü ona vakit ayırmıyorum, ayırsam da etkili olamıyorum çünkü onu kucağıma bile alamıyorum.

Ela, Ece'yi ilk gördüğünden beri Ece bir numaralı ilgi odağı oldu. E bu çok normal. 2gün boyunca anne ve baba yoktu. Üstelik hastaneye görmeye geldi ve o tek başına eve dönmek zorunda kaldı. Ama yeni bebek anne ve babası ile birlikte hastanede kaldı. Evde gözünü açar açmaz anneannesine "Hadi hastaneye gidelim" diyormuş.


Eve geldiğimiz günü çok zor geçirdi. Hep Ece'nin yanında olmaya çalıştı. "Ben de uyutucam, ben de sevicem, ben de öpücem" dedi. Ona annelik yapmaya çalıştı. Ama bir yandan da 1 yaşındayken kaçarak atladığı Ece'nin şimdi yattığı park yatağına da çıkıp "ben burda yatıcam" dedi. Ben emzirirken "ben de emicem" dedi. İzin verdim, emdi, hoşuna gitmedi ama her seferinde gelip bir kere fırt emiyor. Maksat beni denemek. her seferinde "istediğin zaman gel em" diyorum. Gece Ece ile aynı odada olmamıza bozuluyor. Sabah olur olmaz "babaaa" diye bağırarak yanımıza geliyor.

İlk günden sonra hemen farketti. İlk gün çok ağladı. Çok hırçınlık yaptı. Bizi bu durumu çok üzdü. Hele ben, zaten lohusalık hormonlarım kalkmış ona bun duygulanıyorum. Çok kötü oldum. Ama ikinci gün, Ela daha sakindi. Onu alıp biraz dışarı çıktık. "Ece de gelsin" dedi. Çok iyi niyetli ve sevgi dolu bir çocuk. Ece'ye karşı düşmanca davrandığını hiç görmedim. Sürekli gelip bebek diyip onu öpmek istiyor. Ama çok küçük ona yanlışlıkla zarar verecek diye korktuğum için suçluluk duyuyorum. Aslında istiyorum ki gönlünce sevsin. Ona yardımcı olmak için elimden geleni yapıyorum. Bu pozitif tavrını kaybetsin istemiyorum.

Ama elimde değil. Hep düşünüyorum, ona göre annesi yeni bebeği emziriyor ama onu kucağına almıyor (alamıyor). 2 yaşında bir çocuğa ne kadar anlatabilirim ki ameliyat yüzünden yapadığımı. Onun 12 kg olduğunu, bebeğin 3.5 kg. İşte bunun için istiyordum normal doğum yapmayı. Olmadı şimdi bir an önce daha iyi olup onunla eskisi gibi vakit geçirmek ve bu zamanları telafi etmek istiyorum. Neyse ki babası çok çok yardımcı. Onunla çok ilgili. Ama ben kızımı gerçekten özlüyorum. Biliyorum ki bu zamanlar geçicek. Ve ikisi biraz büyüdüklerinde ve birer arkadaş olduklarında çok iyi birşey yapmış olduğumuzu anlayacaklar ama şu anları geçirmek Ela kadar benim için de zor. Üstüne bir de lohusa hormonları. Ama geçicek. Hepimiz 4 kişilik bir aile olmaya alışacağız. Ela'nın bu ondan beklediğimden daha olgun davranışları kendimi nedense daha kötü hissetmeme sebep olsa da, kızımla gurur duyuyorum.

Yine de çok güzel bir bebeğin daha gelmesi. Herşeyi ne kadar bilerek yapıyorum anlatamam. Bu konuda daha sonra yazarım ama 2. çocuk çok kolaymış. Zor olan 2 çocuk.

8 yorum:

yaseminkale dedi ki...

yine gözlerim buğulu okudum yazını:(( eladam 24 aylıkken bu yana bebek istiyo kardeş olsun diyor ama akşam bizimle kalmasın memeni ellemesin diyor 35 aylık oldu hala aynıı:((
ela kızı kocaman öpüyorum... minik bebişide kokluyorum gıdısından

Unknown dedi ki...

kahramanım döndün mü? abarttım mı:)) ikinci çocuğunu bekleyen biri olarak dört gözle seni ve ekibini izliyorum..

hem mutluluk hem hüzün yaşıyor insan di mi.. dediğin gibi ilerde arkadaş olacaklar bizde mutlu olacağız ma aile ama şu günler bir atlatılsa..

kızımı bırakıp doğuma nasıl gidicem hala içimde bir vicdan yarası.. sanki yaban ellerde olacak..anneannesi yanında ama gel gör işte annelik vicdanı hep sızlar hep sızlar..

öpüyorum üçünüzü de.. çok tatlı görünüyorsunuz.. darısı başıma :)

saricizmeli dedi ki...

UE de kardeşini şimdiden kıskanıyor. Ne hayal ettiğini bilmiyoruz tabi. BEş ayımız var olgunlaşır diyordum. Ama okuduklarım gözümü korkuttu. Ah Ela'cık, ah Umut Ege'cik. Alışma evresi bitip, evde her daim kudurabileceğiniz, candan arkadaşlarınız olduğunda bu günlere değecek neyse ki. Bu arada bizimkinin kız olma ve isimlerinden birinin Ece olma ihtimali %90:)

anne kaleminden dedi ki...

herşey yavaş yavaş düzene girecek, rayına oturacak, sadece biraz zaman...

Makeupbyfun dedi ki...

Öncelikle tebrik ederim. Allah bağışlasın ikisini de :) İlk çocuk kaç yaşında olursa olsun, 2. çocuk olunca birden abla ya da abi oluyorlar. Ben de kızımın kardeşi olsa şimdi aynı sizin gibi hissederdim. Ama ileride herşey çok güzel olacak bence.
Sevgiler...

Eko Anne dedi ki...

Yseminkale;
bence olmdan anlayamazsın.. ela benim dusundugumden cok daha iyi karsıladı durumu.

anne;
benim hisettiklerimin aynısını hissediyorsun. ela'yı evde uyurken bırakıp doguma giderken onaaşöyle bir baktım ve bir daha hiç aynı olmayacak durumumuz dedim. doumdan once kızının keyfini cıkar sonra da bırak oluruna. herkesin kardeşi oluyor alışamayan yok.

sarıçizmeli;
Umut Ege'cik de Ela gibi olacak desene. onlar çok şanslı olduklarını sonra farkedicekler. sucluluk duymamamız lazım ama oluyor ishte.. saglıkla doguma gidersin sen de inşallah..

ayşe arslan dedi ki...

senin ayzılarını her okuduğumda kendimi senin yerine koyuyorum sevgili esra...oldukça duygulandım bu yazınla da...
herşey yoluna girsin...allah kolaylıklar versin
sevgilerr

Adsız dedi ki...

Sevgili Esra, seni çok tebrik ederim bu işe kalkıştığın için. Ben cesaret edip ikinciye bir türlü kalkışamadım. Kızım 8 yaşına geldi, ben de 36...Valla inanır mısın önümde sen örneği olsan kalkışırdım niye mi hep kiloydu şuydu buydu taktım kafaya. Halbuki bak ne güzel sen gayet kontrollü gittin ve resimlerde gayet de iyi gözüküyorsun. Kızların da gerçekten çok iyi anlaşacak.Bilmiyorum bir gözümü karartsam mı gene de? Eylül ayında doğum hiç cesaret edemeyeceğim birşeydi ama valla son seçenek gelecek Eylül'e bir kardeş doğursam mı acaba?