Aşıkları Yolma Günü

Kendimi bildim bileli bu "Sevgililer Günü" kavramını anlamış değilim. Eğer mantıklı bir açıklaması olan varsa bana da anlatırsa sevinirim. Sevgilimin, eşimin bana sevgililer günü diye özel birşeyler yapmasını istemeyi algılayamıyorum. Eğer diğer günler özel davranmıyorsa sevgililer gününde güzel birşeyler yapmış hiç anlamı yok. E eğer hergün aynı özenle, sevgiyle, huzurla yaklaşıyorsa o zaman zaten o günün hiçbir farkı yok. Totalde benim için bu günün hiç bir farkı yok. Bugün özel birşey yapılmasını beklemiyorum çünkü bence ben hergün özenle davranılan şanslılardanım. Burda tabi cocama teşekkür ediyorum.

Neyse aslında anlatmaya çalıştığım ilişkimin ne kadar özenli olduğu değil bence bu günün çok saçma olduğu idi. Ama buna örnek vermek durumunda kaldım. Beni bir başka rahatsız eden şey de popüler kültürün şişirdiği bu gün yüzünden insanların harcadığı saçma sapan paralar. O geceye özel 3 kat ödenen yemek paraları, pırlantalar, hediyeler. Bana inanılmaz anlamsız geliyor. Bir kalpli yastık beni neden mutlu etsin ki, üstünde kalp olan bir kupa çok mu anlatıyor sevdiğinin sana olan duygularını. Söylemek isterim ki ben sonradan böyle olmadım. Genç kızlık dönemlerimde de sinir olurdum popüler kültürün abarttığı bu saçmalıklardan. Temelde zaten romantik bir insan da olmadığım, hatta romantik hissetmek ne demek anlayamayan bir insan olduğum için daha da anlamsız gelirdi bu tip şeyler. Valla romantiklik bana pahalıya mal oluyor zaten. Bir kere romantik olduk, 9 ay karnım şişti sonunda Ela oldu. E tabii hayatımın aşkı Ela, onu doğurmak hayatımda yaptığım en süper şeydi ama her romantik olduğumuzda bana böyle birşeye malolursa yanarım valla.. Bir kez daha romantik olmuştuk onun sonucunda nooldu sonra açıklarım.:)

Beni yerden yere vuran bir tarafı daha var böyle günlerin. Belki çok duygusal bir tarafı ama hep olmayanları düşünürüm ben. Yalnız insanlar bu saçma gün yüzünden kendini nasıl hissediyor bir fikriniz var mı. Sıcak bir omuza yaslanmanın huzurunu yaşayamayan insanlara yalnızlıklarını daha da çok hatırlatıyor. Bu sadece sevgililer gününe özel de değil. Bu duygularım anneler ve babalar gününde de depreşiyor benim. Hep aklıma annesi, babası olmayan ya da kaybetmiş çocuklar geliyor. Kaç yaşında olursan ol annen ve baban çok önemli, hep düşünüyorum o günlerde onlar ne hissediyordur diye çok üzülüyorum sonra. Ya evladını kaybetmiş anne babalar, onlar ne kadar kahroluyordur etrafda kültür dayatması ile aşırı şişirilmiş bu günlerde. Şimdi çocuğum olduğu için düşününce o insanların acısını daha da sinirleniyorum bu günlere. Bu bakış açımı insanlara anlatmakta hep zorlandım ben. Uzaylı biriymişim gibi davranırlardı. Çok şanslıyım benim gibi hisseden, beni çok iyi anlayan biriyle evlendim. Ben de onu hep anlamaya, hep daha fazla empati yapmaya çalışıyorum. Çocuğuma büyürken aşılamaya çalışacağım ilk şey de budur. Empati ve senin gibi düşünmeyenlere saygı..

Eğer siz bugüne önem verenlerdenseniz, umarım gününüz istediğiniz gibi geçer. Biz açık havada gezmeye gidiyoruz:)