Resimler Ece'nin mini mini oyun grubundan. İlk buluştuğumuzda bütün bebekler sadece oturabiliyordu. Şimdi hepsi yardımla ayakta ve yürüme denemeleri yapıyorlar. Her görüştüğümüzde çılgınca büyümüş ve ifadeleri, tipleri değişmiş oluyor. Aralarında 1 ay bile fark yok. Ama 1 haftada bile gelişimleri fark ediyor.
Aral, Eray ve Ece henüz birbirlerini tanımıyorlar. Çünkü bir sonraki görüşmeye kadar unutuyorlar, ama birarada olunca birbirlerinin varlığından hoşlanıyorlar. Birbirlerinden gaza gelip atak yapıyorlar. Sanırım 1 yaşından sonra daha renkli sahneler yaratırlar.
Ece'yi biz çok hafife almışız. Sakin dedik falan ama Ece azıttı. Koltuka çıkıp 1000 kere inmeye çalışması zaten çok yorucu hale geldi çünkü salonda bırakamıyoruz. Ki bugün sabahki yaptığı ile son noktayı koydu ki artık gözümüzü ondan ayırmamamız lazım. Uyurken bile!!!
Gece benimle yattı ve ağladıkça sırtına elimi koydum geri uyudu. Sabah bir uyandım Ece yanımda yok. Odanın kapısı kapalı ve birisi açsa farkederim, uyanırım yani. Bir baktım banyonun kapısı açık. Doğru oraya koştum ve Ece'yi gördüm. Duş teknesinin üstüne çıkmış. Kovaya ordaki birşeyleri atıyor. Kovaya düşebilme ihtimali mi, tuvalete düşebilme ihtimali mi yoksa kayıp yere kapaklanabilme ihtimali mi yaptı bilmiyorum ama benim tansiyonum ani bir düşüş yaşadı sanırım. Artık banyonun kapısını uyurken bile kapalı tutmamız şart. Ela'da geçirdiğimiz bu zamanların zorluğunu tekrar tek tek hatırlıyorum. Ece artık gözümüzü ayırmamamız gereken bir bomba haline gelmiştir. Allahdan hayırlısı.
1 yorum:
hakikaten hersey olabilirmis o anda, Allah korumus. ne kadar tedbir alirsan al kas goz arasinda insani sasirtan neler neler yapiyor bu minisler. Allah koruyor onlari diyorum :) Fotolar supper dupper, bayildim hepsine.
Yorum Gönder