Her yerde bebek var. Yumurtalıklarım sussun.

Sürekli ikinci bebeği yapmaya nasıl karar verdiğimiz soruluyor. Bu, Ela ile son bir senedir yaşadığımız problemleri düşünürsek çok iyi bir soru. En basit cevap ise tek çocuk sahibi olmak bizim düşüncemizde hiç olmayan bir şeydi. Hiç tereddüt etmedik. Yani bizim için soru ''eğer'' değil ''ne zaman''dı.

Şanslıydık 2 numarayı denemeye Ela 2 yaşına gelmeden karar verebildik. Ela; tatlıdan zorlayan küçük çocuk daha zonra tamamen şeytani canavara dönüşmeden (2.5 civarı) hamile kalmasaydım hamileliğimde ne yapardım bilemiyorum. 2 ile 3 arası olan sene gerçekten çok çok çok zordu. Ela hiç kolay değildi, hatta oldukça 10 fantom gücünde zor bir çocuk olmuştu ama çok şükür ki Ece o zamana doğmuştu. Hatta çiş kaka problemimizi de çözmüştük.

Yani şimdi 3 yaşında tatlı ama zorlayıcı bir kızım ve 10 aylık başka bir kızım daha var ve bu işi kapattım. Di mi? Kesinlikle. Kesinlikle tamamen nerdeyse eminim. Daha ne isteyebilirim ki? 2 tane sağlıklı hamilelik geçirdim, 2 tane sağlıklı çocuğum var. Neden şansımı zorlayayım? Bir de tünelin sonundaki ışığı gördüm gibi sanki. Bebekli günler arkada kalıyormuş gibi. İşe gidebileceğim. Yakında alınmayan uykular, bebek bezleri ve diğer bebek zımbırtıları ile bölünmeyen şeyler yapabilecek ve 15 dakikada evden çıkıp biryerlere gidebilecek bir ailem olacak. Yakında sayılır.

Fakat bebekler çok tatlı. Hamileler hala çok kıskandırıcı. Nedense özlüyorum. Ama bu istediğim anlamına gelmiyor.

Normal insanlardan farklı olarak, hamilelik ve yenidoğan safhalarını çok sevmiştim ben. Özellikle ikinci bebekde. O yumuşak, tatlı, muhtaç yenidoğana bayılıyorum; bu kolik, uykusuzluk ve kakalı günler demek olsa da. Biliyorumki bu mantıklı beyin bölgemden gelmiyor. Bu, evrimsel, biyolojik saatlik, ve hayvansal bir tarafdan geliyor ve bunu iyi biliyorum. Çoğu zaman. Tabii şanslıyım ki coca daha iyi biliyor ve bir bebek daha yapmak istemekle ilgili en ufak bir isteği yok. Benim de yok. Sadece yenidoğanları seviyorum. Arada bir birtane versinler birkaç ay bakayım geri vereyim.

Bir de, soruya dönersek bir insan bir çocuk daha yapıp yapmamanın kararına nasıl tam varabilir ki? Buna gerçekten bir cevabım yok. Biz alternatifini düşünmediğimiz için bir zaman kararı yaşamadık. Daha başka yapmayı düşünmeyerek, sanırım artık düşünmeyenin düşünen eşini veto hakkı bulunuyordur. Yani biz olayı kapattık. Yani en azından başlığı rafa kaldırdık. Şimdilik. Yok yok, gerçekten kapattık. Nerdeyse kesin olarak tamamen muhtemelen kapattık.