Sen San Francisco’ya, Ben Esat’a

Bu nasıl adalet kardeşim. Biz efendime söyleyim hani son derece eşitlikçi bir aileydik? Ailemizin bir bireyi diğer üç bireyin toplamından daha fazla yol yapıyor. Yarın sabah itibari ile coca San Francisco’ya uçuyor, biz çoluk çocuk annemin yanına gidiyoruz. Dilekolay 10 gün coca yok, e annem de yalnız böylesi benim için daha kolay olur diye kalkıp oraya gidiyoruz.

Biz seyahat etmeyi çok seven bir çiftiz. Ela’ya hamile kalmadan önce iki kişi oldukça fazla gezerdik. Ama cocanın daha fazla seyahat etmek için beklediği birşeyler varmış. Benim hamile olmam.

Hamile kalmam ve Ela’nın doğumuyla birlikte coca o sene 9 kere İrlanda’ya, bir kere Londra’ya gitti. Ela biraz büyüdü seyahat edebilicek konuma geldik coca’nın seyahatleri durdu. Tam kayağa başladık biraz kayıcaktık. Ece’ye hamile kaldım. Ben gidemedim coca bir hafta kayak tatiline gitti. Ama hiçbirinde bu seferki kadar gidemediğime sinir olmadım. Hem Ece’yi bırakıp gidemiyorum hem Ece’yi götürsem Ela’yı bıraksam olmaz. Zaman çok uzun. Orda coca’nın iş zamanlarında ikisiyle birlikte başa çıkamam o yüzden ikisini birden de götüremiyorum. Yani burda ben takılı kalmış vaziyetteyim ve bu sefer de coca San Francisco’ya gidiyor. E cocanın hamile kalıp evde kalmak zorunda kalacağı bir durum da olmayacağından bu seyahatlerin öcünü alamıyacağım ama umarım bir gün ben de rahatlar, bu seyahatlere katılırım.

Size son yıllardaki uzaydan ayak izimi çizecektim fakat cocayla ikimizinkini yanyana koyunca çok sinirim bozuldu çizemedim. Ben yine önümüzdeki 10 gün buralardayım. Şu adaletli dünyada çocuklarımı sırtıma bağlayıp geziyor olacağım.