Çılgınlık

Çocuğumu son 24 saatte 15 kere emzirdim. 2 kere de öbürünü emzirdim. Yok mu başka çocuk.

ONYEEEDİİ kez.

Evet emzirmeyi seviyorum ama bu bir eziyet.

Onu yatarak, oturarak, ayakta, ayık, uyurken, ağlayarak, gülerek, çalışma masamda, çorba yerken, gündüz ve gece emzirdim.

Gerçekten insanmıyım, inek mi? Bu çılgınlık. . Hala göğüslerim var sanırım. Fakat onları göremiyorum bile çünkü eniğim her zaman ağzıyla kapatıyor onları.

Benim de suçum bu. Huysuz olduğunda da emzirdim onu, diş çıkarıyor sakinleşir diye. Uyusun sakinleşsin diye de emzirdim. Göğsüme bluzumun üstünden saldırıyor diye de emzirdim. Emzirdim de emzirdim. Son büyüme atağını yaşıyor diye emzirdim. Altı ayımız bitiyor yakında diğer gıdaları artıcak, aramızdaki bu güzellik azalıcak diye de emzirdim.

Şimdi sakinleşmeyi memeyle bir tutuyor. Ve ben sakinleşmesine ihtiyaç duyduğum için çok emzirdim. Kafayı bozdum dimi.

Ve bu sütler birşey yapıyor olmalı. Son günlerde çok değişti Ece. Hiç durmuyor, elleri, kolları bacakları ile çok heyecanlı. Yeni bir döneme girdi. O da biliyor. Ama oturmaya çalışıyor tam oturamıyor, dönmeye çalışıyor zorlanıyor. Popoyu kaldırıp kendini itiyor da itiyor. Hiç susmuyor. Yeteer dedi 5.5 ay boyunca sakin sakin oturdum, şu manyak ortalıkta zıpladı durdu. Artık ben de durmıycam.

Onu tutuyoruz, kendini öne arkaya sallıyor. Bacaklarının üstünde zıplıyor da zıplıyor. Delirdi benim munise kızım. Bir Ela'yı daha kaldıramam. Lütfen sen sakin kalsaydın. Neyse bakıcaz. Beynim döndü. Üstelik Ece'nin 80 kere emmesini gören Ela da kafayı yedi 2 kere de o meme emdi. Bugün ne yaptığımı tahmin ediyor olmalısınız. Gün sonunda tansiyonum fırladı. Bu çocuklar beni kullanıyor galiba. Gez babası sen oralarda, ben koltuktan kalkmadım.