Ece ve Ela

Ece ile yalnız günler geçiriyoruz. Doğduğundan beri ilk kez anne kız. Tabii ister istemez Ece bana yapıştı. Hem de ne yapışma, yakamı bırakmıyor. Gerçek anlamıyla tuvalete bile beraber gidiyoruz. Haliyle çok yavaş iş yapıyorum. Artık komutları anlamaya başladı. Çok net belli ediyor bunu. ''Kızım koy kafanı'' diyorum. Hemen koyuyor. Babası bir topu, bir şeyi atıyor. ''Hadi kızım getir'' diyor. Ece gidip getiriyor. Bir de ''Al'' diyor.. Birkaç gündür bir kelime daha söylüyor. ''Su'' diyor ve su istiyor. Genelde bebekler ''bu'' diyorlar ama Ece ''su'' dedi, değişik geldi bana.

Ece'nin ince motor gelişimi çok güzel.. Damacanın önündeki hortum düşmüş. Yerden aldı ve yerine taktı. Bir tane ayının vücut parçalarının olduğu puzzle var, onu yapıyor. Babası diyor ki, Ece motorun beyni, Ela kası olacak. Gelişimleri birbirinden çok farklı. İnsan daha bebekken bile yetenekli olduğu şeylerin daha farklı olduğunu anlıyor. Her bebeğin gerçekten de kendine ait bir hızı var.

Birkaç gün inanılmaz hırçın ve huysuzdu. 4 dişi birden kabarmış. Ateşi çıktı. Bakıcının da gitmesi bence onda huysuzluk yapıyor. Bugün normale döndü. Daha sakin oldu tekrar.. Evde dolanıp duruyor. Ece inanılmaz bir hızla büyüyor.

----------------------------------------------------

Ela, Antalya'ya gitti. Tam 8 gün oldu. İlk defa bu kadar ayrıyız, hatta ilk defa ayrıyız. Gerçekten özlemenin ötesinde bir duygu bu. Ama onun için çok iyi olduğunu biliyorum. Hem keyfi çok yerinde, hem de deniz güneş işte daha ne olsun. Güvenliği konusunda da bir sorun yok. Yalnız telefonda sürekli saçmalıyor. Bir kere konuşurken sadece ''miyav'' dedi, ağzından başka bir kelime alamadık. Bir kere de azcık iyiyim dedi. Sonra ''Anne daha sonra konuşalım'' dedi. Anneannesine verdi. Bu sabah aldığı bir sürü şeyi saydı. Neyse herhalde ne söyleyeceğini bilmiyor. Gelecek hafta sonu yanına gideceğim, şimdiden gün saymaya başladım.. Bu ara az yazıyorum, ama bakıcı yok, Ece huysuz idare ediverin. Zaten herkes tatilde. Eylül'de herkes gibi kendime gelirim..