Hayat Gebeş Olarak Nasıl Esra?

Sürünüyorum.

Hiç birşey arkadaşım değil.
Klimam ve büyük kanepem dışında.

Tuvalete her zamankinden çok sarılıyorum.
Sonra kafam 3.3 dakika önce naapmıştım ben diyerek bir daha sarılıyorum.

Gece Ela'yı çişe kaldırmak için, susadığımdan, çok terlediğimden, tekme yediğimden, pozisyon değiştirmek için, rüya gördüğüm için, sese uyandığım için olmak üzere ve bunları her gece en az bir kere yaşayarak defalarca uyanıyorum. Bu uyanmalardan bir kaçında uyuyamayıp biraz tv seyrediyorum.

Şu sıra sanki hamileliğimin ilk haftalarına döndüm. Tavuk, Pizza, Pasta ve kokan tüm gıdaları yiyemiyorum midem kalkıyor. Düşmanlarım gibiler. Gittikçe daha az yiyip daha çabuk şişiyorum ve rahatsız oluyorum. Bu gebelikde yemekle aram hiç yok. Bir tek taze cevizi ve karpuzu sonsuza kadar yiyebilirim.

Fiziksel bir enkazım. (Akli durumumla ilgili yorum: Tamamen darmadağınım, kendi izlediğim şeyleri bile hatırlamıyorum). Geçen gün cocayla sinemaya gittik, filmin çok büyük bir kısmında uyudum. Neden evinde uyumuyorsun ki dimi.. Gülerken göbek deliğimin yukarı aşağı oynamasına cocam çok gülüyor. Artık tamamen gülünecek haldeyim. Biraz önce yan tarafa bakarak yürürken duvara göbeğimi vurdum, bu yazdıklarımın üstüne yani.

Bir fotoğrafımı çekicektim. Ama koltukdan kalkamadım ve sizin gülmeniz top 2 listemde değil. Çok üzücü tabii çünkü resim paha biçilmez bir şantaj malzemesi niteliğinde olabilirdi.

TOP 2 LISTEM (Şu anda)

1. koltuktan kalkmak
2. yiyecek almak

Sokakda herkesten bir yorum geliyor.
"Bence doğurmak üzeresin" (Geçen sefer de öyle diyorlardı, 40 haftayı geçtik)
"Yok, yok henüz karnın tam düşmemiş", (Ultrasonmusun ablacım, doktorunki pelvise inmiş kafa diyor).

"Erkek dimi.. Sende erkek karnı var" (Hayır iki seferdir bunu söylüyorsunuz, ey dünyanın bu işi en iyi bilen kadınları ama iki seferdir kız taşıyorum, kızzz).
"Yok, yok çok ilginç sendeki erkek karnı" (Fesupanallah).

"Aaa, kızım kaldırma çocuğu, hamilesin" (Hadi canım, gerçekten hamile miyim, biliyormusunuz 9. ayımdayım 9 aydır kaldırıyorum ben bu çocuğu)

"Çok az yiyorsun, çocuk yeterince büyümez." (Büyüyor işte, gayet de sağlıkla büyüyor, biliyormusunuz 2 dilim peynir, 2 bardak süt (ayran) günlük kalsiyum ihtiyacını karşılıyor, hele şekere hiç ihtiyacı yok.)

"Çok hareket ediyorsun, oynuyorsun, zıplıyorsun, birey olucak" (Öncelikle sanane, sonra olmuyor işte olacağı varsa 9 ay yatan hamilelere de oluyor, bu iş ilahi kardeşim, ne olucaksa oluyor.)

"Normal doğummu yapıcaksın, çok sancılı ama ne uğraşıcaksın, hem bebek için de riskli" (Sen nasıl doğurdun o kadar çocuğu, demek ki yapılabiliyormuş, tipimden ağrı eşiğim mi belli oluyor. Risklerini nerden biliyorsun, sezeryanın riskleri ile karşılaştırdın mı, sen durup dururken ameliyat olmak ister misin.)

Gebeşlik işi baştan sona sabır işi. Sadece kendi fiziksel ve ruhsal durumunla uğraşmıyorsun. Bir de etrafdaki çok bilmişlerle uğraşıyorsun. Üstelik 2. gebeliğini geçirsen bile yurdumdaki herkes ebe kıvamında. Zaten işime karışılmasından hiç hoşlanmıyorum. Bir de bırbırbırbır laf dinliyorum. Neyse işte hayat gebeş olarak hiç kolay değil, hele de karnın arşa çıkmışken. Hele bir de evde hiperaktif bir 2 yaş bebesi varken. Neyseki hayatımı kolaylaştıran bir cocam var, en büyük destekçim o.