Şu anda "o kadar yorgunumki nerdeyse fonksiyonlarımı yerine getiremiycem"' durumundayken yazıyorum. Aslında bu yazıya başladığımda bir başlık yazdım ve kaydet'e basmak yerine "enter" tuşuna bastım ve bir başlık yayınladım.
Uf! Yine yaptım. "Enter" tuşuna bastım ve bir başlık ve bir cümle yayınladım. Tanrım yardım et. Görenler varsa özür dilerim.
Bunun olduğu birinci gün, hemen hiç birşey yapamadım. Enerjim vakumla çekilmiş gibi, kafamı kaldıramıyorum. Bunlar olurken akşam makul bir saatte yatacağıma, çok erken uyuyakalıp erkenden uyanıverdim. Erkenden derken herkesin yattığı saatte. Bilgisayar başında biraz takıldım ve sabah 2.'ye kadar tv seyrettim. Sabah 4'te tekrar uyandığımda telefonumun alarmını kapatmayı ve 2 saat daha fazla uyumayı tercih ettim.
Kendimle ilgili hayal kırıklığı yaşıyormuyum? Hayır, pek değil. Kendimle uzun zamandır yaşıyorum ve artık galiba kendimi anlıyorum. Orjinal yazıyı yayınladıktan hemen sonra ikna oldum ki ertesi sabah kendime söz verdiğim "Pazartesi egzersizi" için erken kalkamayacağım.
Aslında, Pazartesilerin "dinlenme" günüm olduğu ile ilgili kendime bilmediğim bir kural bile koymuş olabilirim.
Ve sonra bugün. 2. gün. Mışıl mışıl uyuyamadım çünkü bence bilinçaltım beynimin verdiği sözü biliyordu ve buna izin vermedi. Neyse sonunda kalktım. Koşu bandında yürüyüş için ayakkabımı bile giydim ve salona gittim
ve koltuğa oturdum
ve boşluğa baktım.
Sonunda 20 dakika sonra, kendi saçmalığımdan çok sıkıldım ve kendime ya şimdi ya hiçbir zaman dedim. Sonunda kendimi kaldırmayı başardım, Wii kişisel antrenörümü de tokatladım ve gerçek bir egzersiz yaptım. Wii kumandasını tutarken egzersiz yapmak zor ama, daha küçük bir kumanda yapmalılar, yüzük gibi takılan falan olabilir mesela.
Sonra kendimi harika hissettim. Yorgun ama harika. Egzersiz yaparken sırtıma tırmanan bir çocuk yoktu ortalıkta. Sadece ben ve egzersizim.
Fakat şimdi, çok yorgunum. Sanki sarhoşum da düzgün yürüyemeyecek gibi yorgunum.
Ve 2 tane şey biliyorum ki olacak. Erkenden uyuyakalacağım ve erken kalkmaya çalışacağım. Veya o kadar yorgun olacağım ki bir daha kalkmayacağım.
Bakalım yarın neler getirecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder