Gerzek değilim sadece 2 çocuğum var.

* Naber? Daha totoyu toplayamadınız değil mi? Valla ben de. Sanki tatilden gelmişim de adapte olamıyorum gibi bir ruh hali var üstümde. Halbuki naaptık ki, biraraya gelip biraz sohbet ettik, Ela kuzenimle yoga falan yaptı, biraz komik danslar yaptık o kadar. 2011'e son 3 senedir yaptığım gibi emzirerek girdim. Demek ki bu sene de memeleri evin çocuk halkına açmaya devam edeceğim.

* İçimde garip bir huzur var bugünlerde. Değişen hiçbirşey olmadı demekki ruh halinin değişmesi yeterliymiş. Pazar günü ''anne firarda'' yı çevirip sabahdan akşama dışarda olmamın etkisi büyük sanırım. Sabah eski günlerdeki gibi Zara'nın indiriminin başladığını öğrenip canım arkadaşımla kendimizi Massimo Dutti'ye attık. İkimiz de son 3 senedir hamilelik bebek derken kendimize doğru düzgün birşey alamamanın verdiği gazla bizden başka diğer 100 kadınla orayı talan ettik. Şaka değil tam 1 saat sıra bekledik ödemek için. Öğleden sonra da cocayla firar ettik. Onla da eski günlerdeki gibi boş boş boş boş bakınarak gezdik. Benim için keyifli bir hafta sonuydu yani.

* Hamilelik beynini bilirsiniz. Hani şu moronluğunuzun çok arttığı mental durum. Hamilelik biter ama siz hala o moronik durumda kalırsınız. Emzirmenin yoğun olduğu sürece de o durum devam eder. Bunun en illüstratif örneklerinden birini geçen hafta yaşadım. Bir avm'de karşılaştığım bir arkadaşımla ayaküstü sohbet etmeye başladım. Arkadaşımın iki yanında da iki kadın var. Konuşurken konu çocuklardan açıldı. Kadınlar da konuya katıldılar. Ben de kadınlardan birine sizin de çocuğunuz var mı diye sordum. Öbür taraftaki kadın ''Hayır, o benim kızım'' dedi. Meğerse sorduğum kişi 13 yaşındaymış:) Gerzekliğin son sınırı bir suratına baksana kadın. Çocuk olduğu da belli oluyormuş yani.

Ela'nın mygym saatlerini bir türlü kavrayamıyorum. Hafta sonu coca hafta içi annem götürüyordu. Anneme hafta sonu saatini, cocaya hafta içi saatini söyleyerek sürekli birini erken birini de geç gönderiyorum. Onlar da ısrarla bana soruyor orda da bir saçmalık var o ayrı.

* Annemi çocukların bakımından emekliye ayırdık. Aslında mağlulen emekli oldu diyebilirim. Kolunda bu sefer de kas yırtılması oldu. Kolunu bile kaldıramıyor. Kadının 2.5 senede haşatını çıkarabildik, bravo bize. Çok çok üzgünüm onun için. İşin kötü tarafı benim ona yararım dokunamıyor, iki çocukla sadece köstek olurum. Şimdi tedavi olucak umarım biran önce iyi olur.

* Ece bu ara sevimlilik atağında. Öyle bir gülüyor ki ağzı yarılacak sanki. Her uyandığında resmen konuşuyor kendi kendine. Gece onun konuşmaları ile uyanıyoruz. Ela uyanır uyanmaz ağlardı. Ece kendi kendine konuşuyor.

* Ela tekrar huysuzluk nöbetlerine başladı. Sanırım Ece'nin biraz büyüyüp etraftaki insanların ilgisini daha çok çekmesi ile Ela ikinci bir nöbete başladı. Yine dikkat çekmek için acaip şeyler yapmaya girdi. Evde çok fena sıkılıyor tabi. Artık bahar gelsin ve hayatımız tekrar renklensin çok istiyorum.

* Günler nasıl geçiyor anlamıyorum. Aslında bazı günler çok zorlu geçiyor. Çünkü her günümü 2 bebek ve bir bakıcı ile geçiriyorum. Ece günde 3 kere uyuyor ve sonra da akşam 8'de uyuyor. Onun düzenini bozmamak için çıkıp gelip ona süt yetiştiriyorum. Arada Ela'yı dışarı çıkarıyorum ama onun da öğlen uykusu ve akşam uykusu, yemekleri, tuvaleti ile rutinlerinin birbirinden bu kadar farklı olması beni çok yoruyor. İki kadın akşama kadar sürekli paslaşıyoruz. Çocukların aynı saatte uyuduğu andan istifade de yemek yapıp ortalığı topluyoruz. Bakıcının benden daha çok vakti oluyor. Ben çok çalışıyorum. Bunları şikayet etmek için yazmıyorum. Bu bir dönem. Ben bu dönemi kabullenmiştim. Şimdi günleri tek tek geçirerek daha rahat olacağım günlere gelmek zorundayım. 2 tane çocuk isterken bunun bedelinin zor olacağını tabii ki biliyordum. Çok yorgunum ama bunlar tatlı yorgunluk, her gün günbegün büyüdüklerini görüp ufukta ışığı görüyorum sanırım:)