2 yaş Çocuğuna Mektup

2 yaş çocuğuna mektup

Sevgili Ela;
Hayatıma sürpriz girişini yapalı, hayatlarımıza ve kalbime birdenbire oturalı nerdeyse 2 yıl oldu. Önümüzdeki günlerde yeni yaşını kutlayacağız.

Çok tatlı bir çocuksun. Seni arkadaşlarınla oynarken seyretmeyi çok seviyorum. Her zaman iyi geçinmeyebiliyorsun ve istediğin zaman çok atılgan oluyorsun (evet, aynı annen ve baban gibi kuvvetli iradelisin), fakat asil ve nazik bir ruhsun. Bu 2 sene içinde kendi kişiliğini oluşturmanı zevkle seyrettim.

Hergün yeni bir çizikle veya vurukla geliyorsun karşımla. Birçok çocuğa göre o kadar çok düşüyorsun ki buna bile çok alıştırdın beni. Hiç yadırgamıyorum. Mobilyaların üstünden vahşice zıpladığını izliyorum, sanırım bu çizikler son olmayacak. Umarım hep küçük olurlar. Son yarattığın kazan dışında tabii. Düştüğün yerden hemen sonra aynı yere tekrar tırmanabiliyorsun.

Şu son 6 aydır konuşmandaki inanılmaz ilerleme ile beni çok şaşırtmanla beraber bazı şeyleri söylemen beni çok güldürüyor. Arabada bana sanki yolu biliyormuş gibi yol göstermen, 1 ay önce olan artık izi bile kalmamış çiziklerini bile hala gösterip "uf oldu" demen çok komik, "kocaman"'a "çokaman" demen beni güldürüyor, sabah kalkar kalkmaz "ayput" (ipod) neğde, kungfu panda aç" demen de çok komik. Şirin şirin söylediklerini unutmak istemiyorum ama biliyorum ki böyle yazmazsam unutacağım.

Seni bir yere bırakırken ayrılık endişesi yaşayıp biraz sorun çıkarsan da biraz sonra hemen ses çıkarmayıp ortama ayak uyduruyorsun. Hiç tutturmuyorsun, seninle gurur duyuyorum ve bir gün kreşe başladığında geçişin kolay olacağını umuyorum.
Beni gülümsetiyorsun. Beni çok güldürüyorsun. Burun kıvırmalarını ve salak suratlarını çok seviyorum. Son zamanlarda daha zor bir çocuk olmaya başladın. Tamamen kendi kafanın dikine gidiyorsun ve sürekli bir inatlaşma içindesin. Beni biraz korkutuyorsun neyseki çok sevimlisin. Aynı zamanda beni zorluyorsun. Sen de karnımdaki kardeşin de bana daha iyi bir anne ve daha iyi insan olmayı istetiyor.

Seni 19 ay boyunca emzirebildiğim için çok mutluyum. Ama bu mecbur bırakmadan dolayı da biraz suçluluk duyuyorum. Senin için emmeyi bıraktıktan sonra hasta olmanın artışı çok aşikardır. Ama söz veriyorum sana istersen kardeşinle birlikte yine emebilirsin.
Senin, benim küçük bebeğimin, bugün 2 yaşında olduğuna inanamıyorum. Bazen yeni doğmuşsun gibi bazen hayatlarımızın hep bir parçasıymışsın gibi hissediyorum. Olmak üzere olduğun küçük kız çocuğunu daha fazla görmek için sabırsızlanıyorum.

(E hep Ece'ye mi mektup yazıcam bugün de Ela'ya yazalım dedim..)