Suçiçeği ve İyileşme

Tatilimize başlar başlamaz kendimizi ateşin içinde bulduğumuzu yazmıştık. Bir çocuk bir hastalıkla birlikte nasıl bu kadar çok değişir buna tanık olduk. Ece ateş faslı bitip lezyonlar çıktığı zaman daha da hırçınlaştı ve huysuzlaştı. Onu sürekli kucağımda tutmamı istedi. Öyleki tek elimle başka bir yere doğru uzanmama bile katlanamıyordu. Mutlaka iki elimle birlikte onu sarılmak zorundayım. Bunun dışında ayaklarının altında çıkan su dolu baloncuklar yüzünden çok zor yürüdü kuzum. Aslında içinde bulunduğu duruma göre çok da iyiydi. Neyseki 4 gün içinde lezyonlar hafifledi ve geçmeye başladı.

Tatilin ikinci yarısında biraz daha rahat, biraz daha mutluyduk. Ece'nin karakterinde şu sıra 2 yaş sendromu başlangıcı ile birlikte bir miktar değişmeler yaşıyoruz. Bezini çıkarıp takmak istememeler, kakasını kiloda yapmak, inatla tepinmek, kendini yerlere atmak klasik birer sendrom göstergesi ve bizde de mevcut. Ece'nin zor dönemlerine giriyoruz bakalım.

Ela'nın okula gitmesi ile birlikte evde yalnız olan Ece aslında ilk kez ablası ile bu kadar yakın ve birlikte vakit geçiriyor. Ben de bu durumdan çok memnunum. Çünkü çok güzel oynamaya başladılar. Ece Ela'dan çok etkileniyor ve bu da gelişiminde çok etkili oluyor. Ela desen tam bir prenses gibi davranmaya başladı son günlerde. ''Annecim, izin verirmisin''ler, ''seni seviyorum''lar la kalbimizi kazanmaya devam ediyor. 

Tatilimizin ikinci kısmını sonra eklemekle birlikte ben şimdi bu ikisini bırakıp babaları ile küçük bir kaçamak yapmaya gidiyorum. Bakalım bu deneyimimiz nasıl sonuçlanacak. Merakla bekliyoruz.