Kardeşlik

Bu sefer üşengeçlikten değil, vakitsizlikten yazamıyorum. Bakıcımızın gitmesiyle dımdızlak kalmamız ve işlerimin birikmesi ve 2 çocuğu nasıl idare ediceğimi sürekli düşünmem üstüste gelince yazacak vakit bulamadım. Bulamıyorum. Onun yerine son durumumuzu birkaç fotoğrafla özetleyeyim istedim. Akşamları Ela okuldan gelince birbirlerine sarılıyorlar artık. Beraber oyun oynayıp, çizgi film seyrediyorlar. Ela çağırınca ablasının yanına koşarak gidiyor Ece. Ve keyifleri yerinde. Ama çok yorucular. Umarım yakında tekrar yazma gücüm gelir, çünkü çok sevdiğim yazma işini bırakmayı hiç istemiyorum. İşler çok yoğun. Ev çok yoğun. Herhalde bir gün düzene girer değil mi, bu hayat. Şimdilik 19 aylık Ece ve 45 aylık Ela'nın görüntüleri ile bırakıyorum burayı.