Kahramanlar

Kahraman konusunu çok karıştırıyoruz. Şili'de maden'de kapalı kalıp 1 ay sonra çıkabilenler veya deprem'de enkazda kalanlar değil kahramanlar. Onlar sadece trajik olayların sonucunda orda bulunma şanssızlığı olan kurbanlar. Tabii ki hayatlarını bir hiç uğruna yitirmiş olmaları çok üzücü. Onlar için oturup ağlıyoruz. Kurtulmaları için dua ediyoruz. Heyecanla bekliyoruz. Bazıları mucize yaratıyor. Saatler, günler sonra gözlerini açarak enkazdan çıkarak herkese umut veriyor. Hepimiz onlar için çok mutlu oluyoruz. Yakalayacakları 2. hayat fırsatında onlara tanıklık ediyoruz. Ama..

Konumuza dönersek bu insanlar kahraman değil. Kahraman, kendi canını umursamadan enkaz altına elinde fenerle giren kişi. Kahraman, yangına dalıp çocuğu kaptığı gibi çıkan kişi. Kahraman, sıcak evinden kalkıp deprem sonrası olay yerine gidip 2 saat çadırda uyuklayarak bütün günü insanları kurtarmakla geçiren kişi. Kahraman, tüm doktor arkadaşları muayenesinde otururken bölgeye gidip muayene ve tedavi için zor koşulda çalışan kişi. Kahraman, kendi sonunu düşünmeyen kişi. İşte bazı insanlar doğuştan kahraman. İçlerinde kahraman yaşayan insanlar. Başkalarının gözünün yemediklerini hiç tereddütsüz yapan insanlar. Heryerde kahramanlara ihtiyacımız var. Zor günlerde daha çok var. Kahraman bulucu timler kahramanları tespit etmeli. Devlet kahramanları korumalı. Teşvik verilmeli, hayat şartları iyileştirilmeli. Çünkü onlara her yerde ihtiyacımız var.

İki gündür teknolojinin yeni ulaştığı nokta ile kahramanları artık daha çabuk farketmeye başladık. Heryerde onları izliyorum. Bence bu sefer de harikalar yaratıcaklar.

Aynı anneler gibi. Anne de kendini düşünmeden çocuğu için hayatını feda eder. Anne de başkalarının çocukları için ağlar. Anne de kendinden öteye başka bir insanın ihtiyaçlarını koyar. Sonunu düşünmeden. Annelere ve kahramanlara iyi bakalım. Onlar geleceğin en büyük kurtarıcıları.