Burnuna Cicek, Kulagına Taş.

* Verdiğim araya kücük bir ara verdim. Ela icin önemli sayılır degisiklikler oluyor. 2.5 yaşına yaklaştığının sinyallerini veriyor. Merakı cok cok cok cok arttı. Artık her kapağın icini, her deliğin arkasını görmek istiyor. Buna kendi vücudu da dahil. Bu hafta burnuna cicek soktu. Şu yapma ciceklerden. Allahdan gördük. Yoksa söylemeyecek. Ben sordukca "hayır" diyor. Ama bir yandanda sanırım kendince cıkarmaya calısıp, elini burnuna sokup ciceği daha da derine itiyor. Bir operasyonla yatırdık. Bir kişi kollarını tuttu, bir kişi kafasını, bir kişi de burnundan cımbızla cıkardı. Bayağı da büyük bir cicek. Görmesek soktuğunu kimbilir nelere yol acıcak. Gecen gun de parkta kulagına tasları sokuyormuş. Sanırım nereye gideceğini merak ediyor. Artık Ela her zamankinden daha fazla gözümüzün üstünde olmasını gerektirir bir durumda. Herkesin cocuğu büyüdükce rahatlıyor. Biz büyüdükce daha da tehlikeli şeyler yapıyoruz. Mygym'de o kadar yükseklere tırmanıyor ki ben indiremiyorum, her seferinde yardım alıyorum. Daha neler neler.

* "Nerde" dönemimiz bitti. Artık cıldırtası "neden" dönemimiz resmi olarak basladı. Yavruvatan ve anayurtta şölenlerle kutlanıyor. Bugün sanırım 786 defa neden dedi. Herseye "neden" diyoruz artık. "Bu masa kızım", "neden". Nasıl cevap veriyorsunuz. Ben her zaman hazırlıklı olurdum, ama su an o kadar yogun bir gundemim var ki, "neden" sorularının cevaplarının bir kısmını uyduruyorum, bir kısmına da "bilmiyorum" diyorum. Biliyorum merakını gidermemiz lazım ama bu bitmezki. Uyanık olduğu her saniye konuşuyor artık.

* Bugün düşündük. "Cok şükür" dedik. Sonunda bizim de cıngıraklara bakan, gösterdiğimiz şeylerle oyalanan, kendi kendine duran bir cocugumuz oldu. Ela'da biz böyle şeyleri hic goremedik. Onu bu kücük aylarında sakin tutabilmemizin tek yöntemi gezdirmekti. Mutlaka birisi kucağında gezdiricek. Ece gercekten sakin görünüyor, bakıcaz.

* Ece, bir idrar yolları iltihabı geciriyor. Son haftalarda düzgün kilo alamıyordu zaten ve bu enfeksiyondan olurmus. Cok kucuk oldugu icin tek seferlik bir enfeksiyon da olabilir, yok böbreklerine de vurabilir diye bizi cok strese soktular. Hala stresim gecmis değil cunku bu konuda hic fikrimiz yok ve antibiyotiği bitip de sürekli idrar tahlili ile kontrol edilmeden bunu bilemeyeceğiz. Bu enfeksiyonun tek problemi cocugun hasta olması degil. Antibiyotik yüzünden cok istahsız. İlk ay 1 kg alan bebeğimizin yerini, emzirmek icin uyuklatmak zorunda kaldığım bir bebek aldı. O kadar zorlanıyoruz ki anlatamam. Rutin falan yemişim. Tüm gün emzirmeye calısuyorum biraz daha alır belki diye. Sürekli ağlıyor, gündüzleri düzgün uyuyamıyor. Onunla 7/24 ilgilenmek zorunda kalmam Ela ile durumları da zora sokuyor. Cok huysuz ve hırcın bir durum aldı. Bu da yetmezmiş gibi kendisi de nezle oldu, burun falan ceşme gibi akıyor. Bari Ece'ye bir de bu gecmesin diye ücbucuk atıyorum. Şu antibiyotiğimiz bitip de beslenmemiz düzelsin ve enfeksiyon tekrarlamasın diye dua ediyorum. Bizden durumlar budur. Bazı arayanlara dönemedim. Umarım kusuruma bakmazsınız. Gecen gün yardımcımız arayan bir arkadaşıma "merhaba, vakit yok" demiş ve kapatmış. Güldük aslında ama kadının bu lafı özetliyordur sanırım evdeki durumu. Mesaj atanlara, soranlara, arayanlara cok tesekkurler. Umarım hersey normale dönünce herkesle konusabiliriz.