14 Mart 2012 Çarşamba

Hayfanlar



Hayvanları seviyorum ama bazen hayatımı mahvediyorlar. Sabahları hayvanlar ne kadar coşkulu oluyo farkında mısınız? Sabah uyanır uyanmaz ortalıkda koşuşturup, yok yere gürültü çıkarıyorlar. Hepsi de ''Ulan ben bir hayvanım. Sabah da çoook erken ve ben harika hissediyoruumm!!!'' diyor sanırım.


Bir haftadır her gece en fazla 5 saat uyudum ve sabah aptal bir kuş yüzünden uyandım.

Ben bir gececiyim her gece en az 1'de yatıyorum ve kuş 4 saat sonra, emekli olmuş bir çalar saat gibi ötüyor çünkü kuş olduğu için çok heyecanlı.





Kuş dünya üzerindeki diğer tüm hayvanları uyandırıyor ve tüm hayvanlar heyecan içinde ''Heeeyyy! Biz hayvanız ve yaşasın sabah oldu!!"







Tamamen gereksiz.

Bazen onlara bağırmaya çalışıyorum ama onlar hayvan tabii hiç dinlemiyorlar.

Yatağımda yatıp her an daha da fazla kızıyorum taa ki artık uykulu halim kalmayınca kalkıyorum ve her seferinde o gün gidip kulak tıkacı alacağım diyorum ama hiç yapamıyorum çünkü çocuklar uyandığı anda öyle bir uğraşa giriyorum ki unutuveriyorum. Yine akşam yatağa girerken sabaha tüm hayvanların depresyona girmesini ve dünyaya hayvan olduklarını haykırmamasını dileyerek giriyorum. Ve bir gıdım güneş bile olunca, kuş uyanıyor ve partiye hazır oluyor. Ne garip dertlerim var değil mi?

Hiç yorum yok: